ΒΙΤΡΟΥΒΙΟΣ: ΔΕΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΒΙΤΡΟΥΒΙΟΣ: ΔΕΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Προοίμιο

ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Προοίμιο

1. Ο Δεινοκράτης, ένας αρχιτέκτονας, ο οποίος ήταν γεμάτος με αυτοπεποίθηση για τις ιδέες του και την ικανότητα του, έφυγε από τη Μακεδονία, όταν ο Αλέξανδρος εξουσίαζε τον κόσμο, για να πάει στο στρατό με την επιθυμία να κερδίσει την εύνοια του βασιλιά. Πήρε μαζί του επιστολές από τους συγγενείς και τους φίλους του για τους αξιω­ματικούς του στρατού, για να μπορέσει να έχει ευκολότερη πρόσβαση. 'Οταν τον δέχτηκαν ευγενικά, τους ρώτησε αν θα μπορούσε να δει τον Αλέξανδρο όσο το δυνατόν συντομότερα. Του το υποσχέθηκαν, αλλά αυτοί καθυστερούσαν περιμένοντας να βρουν την κατάλληλη ευκαιρία. Έτσι, ο Δεινοκράτης νομίζοντας ότι εμπαίζεται απ' αυτούς, αποφάσισε πως έπρεπε να βασιστεί στις δικές του δυνάμεις. Ήταν πολύ ψηλός, καλοφτιαγμένος και πολύ αξιοπρεπής. Έχοντας εμπιστοσύνη, επομέ­νως, στα φυσικά του προσόντα γδύθηκε στο πανδοχείο, άλειψε το σώμα του με λάδι, έστεψε το κεφάλι του με λευκά φύλλα, κάλυψε τον αριστερό του ώμο με δέρμα λιονταριού και κρατώντας ένα ρόπαλο στο χέρι του πήγε μπροστά από το βήμα στο οποίο ο βασιλιάς δίκαζε.

2. Η παράξενη αυτή εμφάνιση έκανε τους ανθρώπους στο πλήθος να τον κοιτάξουν κι έτσι προσέλκυσε και την προσοχή του Αλέξανδρου. Εντυπωσιασμένος ο βασιλιάς διέταξε ν' αφήσουν χώρο, για να τον πλησιάσει και να τον ρωτήσει ποιος ήταν. «Ο Δεινοκράτης» είπε «ένας Μακεδόνας αρχιτέκτονας, ο οποίος φέρνει τις ιδέες και τα σχέδια τα οποία είναι αντάξια της εκλαμπρότητάς Σου. Έχω κάνει ένα σχέδιο για τη μορφοποίηση του όρους Άθω σε άγαλμα ενός άντρα, στου οποίου το αριστερό χέρι να υπάρχει μια ευρύχωρη οχυρωμένη πόλη και στο δεξί ένα κύπελλο, για να συγκεντρώνεται το νερό απ' όλα τα ρυάκια του βουνού, έτσι ώστε από το κύπελλο να χύνεται το νερό στη θάλασσα»¹.

1. Την ιδέα επαναλαμβάνει ο Πλίνιος (σχετικά με το Αθωνικό όρος επικράτησε επί εκατονταετίες ο μύθος του υπεράνθρωπου Μ. Αλεξάνδρου).

3.0 Αλέξανδρος έκπληκτος με την ιδέα αμέσως ρώτησε εάν υπήρχαν αγροί στην περιοχή για να επισιτισουν αυτήν την πόλη. 'Οταν διαπίστωσε ότι αυτό ήταν αδύνατο χωρίς μεταφορά από τη θάλασσα είπε: «Δεινο­κράτη, εκτιμώ το σχέδιο σου ως εξαίρετο σε μορφή και σε σύνθεση και είμαι πολύ ευχαριστημένος μ' αυτό, αλλά παρατηρώ ότι όποιος έχτιζε μια πόλη σ' αυτήν την τοποθεσία θα επικρινόταν η απόφαση του. Διότι, όπως ένα νεογέννητο μωρό δεν μπορεί να τραφεί χωρίς το γάλα της τροφού του, έτσι και μια πόλη δεν μπορεί να ζήσει χωρίς λιβάδια και τα προϊόντα τους σε επάρκεια και εντός των τειχών δεν μπορεί να αποκτή­σει μεγάλο πληθυσμό χωρίς άφθονη τροφή. Επομένως, πιστεύω ότι το σχέδιο σου είναι άξιο επαίνου, αλλά η επιλογή της τοποθεσίας είναι αξιοκατάκριτη. Όμως, θα σε αφήσω να έρθεις μαζί μου, γιατί σκοπεύω να χρησιμοποιήσω τις υπηρεσίες σου».

4. Από τότε ο Δεινοκράτης δεν εγκατέλειψε το βασιλιά και τον ακολούθησε στην Αίγυπτο. Εκεί ο Αλέξανδρος παρατήρησε ένα φυσικό λιμάνι, ένα τέλειο κέντρο για εμπόριο, με αγρούς και τα εξαίρετα πλεο­νεκτήματα του Νείλου και τον διέταξε να κτίσει την πόλη της Αλεξάν­δρειας¹, που ονομάστηκε έτσι από το όνομα του. Ο Δεινοκράτης, λοιπόν, μόνο από την ομορφιά του και την αξιοπρέπεια του έφτασε να γίνει τόσο διάσημος.

1. Η Αλεξάνδρεια ιδρύθηκε στο δυτικό στόμιο του Δέλτα του Νείλου (332/331 π.Χ.), στον Ελληνικό εμπορικό οικισμό Κάνωπο και απέναντι από τη νησίδα που ονομαζόταν Φάρος. Τα όρια της πόλης καθόρισε ο ίδιος ο Αλέξανδρος, το πολεοδομικό σχέδιο εκπόνησε ο Δεινοκράτης και την εκτέλεση του έργου ανέλαβε ο Κλεομένης (μηχανι­κός από τη Ναύκρατη του Δέλτα).